‘7 cavia’s en een schuur’, of ‘hoe het komt dat er nu een cavia asiel heeft in mijn huis’

Een aantal maanden geleden kocht iemand een cavia. Omdat 1 cavia ook maar alleen is kocht degene er niet lang daarna nog 1 bij. Niet al te lang nadien bleek dat de eerstgekochte cavia een mannetje was en de tweede een vrouwtje, met als gevolg een jonge cavia.

Betreffende persoon had echter niet echt iets in de gaten gehad en schrok nogal van ‘iets’ dat nu het hok medebevolkte. Na van de schrik bekomen te zijn bedacht zij dat het wellicht handig zou zijn om het mannetje even bij het vrouwtje weg te halen en aldus geschiedde. Het vrouwtje en het jong hadden het een tijd prima naar hun zin, en ook het mannetje had niets te klagen. Alleen degene die de cavia’s moest verzorgen bleek er steeds meer geen zin in te hebben.

Toen ik dus op een donderdagochtend weer eens hun huis aandeed werd op mij de vraag afgevuurd of ik niet nog iemand wist die twee vrouwtjescavia’s wilde hebben. Het mannetje wilde ze zelf graag houden, maar de vrouwtjes mochten met hok en al opgehaald worden. Ik keek eens om mij heen en vroeg me toen hardop af waar de cavia’s eigenlijk nu waren, waarop zij antwoordde dat ze ze in de schuur had gezet… In mijn hoofd begon ik vervolgens het volgende gesprek met mezelf te voeren; “Zal ik ze maar in huis nemen… maar ik wil eigenlijk een kat… maar R en A zeiden dat een cavia misschien ook wel iets voor mij was om mee te beginnen… maar ik wil eigenlijk een kat…” Waarna ik liet weten dat ik er eens over na zou denken of ik nog iemand wist.

De vrijdag aansluitend kwam A bij me langs. Zij vertelde dat R heel graag weer een kat erbij zou willen en hoewel een cavia geen kat is, zoals ik de dag ervoor zelf ook al concludeerde, besloot ik toch te vertellen over die cavia’s en de schuur. Vooral ook omdat zij degene was die destijds opperde om met een cavia te beginnen. Een paar tellen nadat ik de woorden cavia en schuur had uitgesproken was het besluit al genomen; we zouden diezelfde avond de cavia’s gaan ophalen. Want hoewel een cavia geen kat is, verdienen cavia’s wel een beter lot dan opgesloten worden in een koude donkere schuur. En omdat A zeker wist dat R er net zo over zou denken en heel blij zou zijn met de cavia’s stonden ze een paar uur later met hok en al achterin de auto.

Een paar dagen later werd ik opgepikt en naar Enkhuizen gebracht om twee bijzondere dagen door te brengen met R, A en As. Uiteraard nieuwsgierig naar de cavia’s vroeg ik R hoe het met ze ging. Het bleek erg goed met ze te gaan; ze bromden zelfs tegen elkaar, heel gezellig, het ging helemaal prima! Wel werd mij gevraagd hoe lang het mannetje nog bij het vrouwtje en het jong in het hok had gezeten, omdat ze het vermoeden hadden dat het vrouwtje opnieuw zwanger was. Ik had geen idee. Ook het geslacht van het jong werd vervolgens ter discussie gesteld, waarna As, zelf caviabezitter, aanbood om de cavia’s nog eens aan een grondig onderzoek te onderwerpen om zeker te weten dat het om twee vrouwtjes ging. Bij thuiskomst bleek het vermoeden werkelijkheid; het jong was geen vrouwtje maar een mannetje. Maatregelen werden getroffen; het mannetje kreeg zijn eigen hok, maar na enkele weken bleek het vrouwtje toch opnieuw zwanger en kreeg vier jongen. Inmiddels ben ik een door mij zo gewenste kat rijker en vinden de jonge cavia’s langzamerhand een nieuwe verzorger.

Afgelopen donderdag ging ik weer op bezoek bij de mensen die het eerste mannetje nog in hun bezit hadden. Ik was er in de tussentijd ook regelmatig geweest en zag dat het mannetje een fijne plek in woonkamer had gekregen. Tot deze donderdag.

Opnieuw klonken de woorden; “Als je nog iemand weet voor een cavia dan mogen ze hem gratis en met bak en al op komen halen”. Opnieuw van mij de vraag waar de cavia dan nu was. En wederom hadden ze de schuur als prima plek aangemerkt. Het begon er verdorie op te lijken dat ze de cavia’s alleen maar zagen als dingen. Accesoires die je verwisseld en die, die je even niet kwijt kunt gaan in een doos naar de schuur! Een cavia is geen kat, ik heb ook al een kat en ik wil helemaal geen cavia, maar deze cavia verdient het in ieder geval om op een warme plek met goede verzorging te wachten op een nieuwe verzorger!

Aldus reed ik gisteren met de laatste cavia achterin de auto naar mijn eigen huis.