alles is kunst, toch?

Sinds gisteren weet ik het zeker, ik ben een vrouw van de ‘alles is kunst’-tijd.

Alles kan kunst zijn, of ik het wat vind is een tweede, maar dat het kan is voor mij geen vraag. Zet mij in een museale omgeving en ik zal alles wat ik zie in de eerste plaats bekijken als kunstwerk. Gisteren liep ik in het Rijksmuseum Twenthe toen ik een blik wierp in een gang en een rond zwart voorwerp op de grond zag liggen met witte vormen erop. Mijn hoofd was al bezig het te plaatsen toen ik even verder de gang in keek en een verfemmer zag staan… Dat wat ik duidde bleek dus gewoon een deksel van een emmer verf te zijn. Tja.

Maar dan..

In het Rijksmuseum (net als in veel andere musea) hebben ze ervoor gekozen bij kunstwerken bordjes te plaatsen met daarop de naam van de kunstenaar, titel, jaartal, materiaal, etc. U kent ze wel, gewoon kleine niet opvallende maar duidelijke bordjes links of recht van het werk.
Toen ik dus vervolgens een ruimte binnenliep met nummers op de ene muur en 3 schilderijen op een andere muur dacht ik te maken te hebben met 6 werken en ging ik op zoek naar de vertrouwde titelbordjes. Vooral ook omdat ik het nogal conceptueel vond, die nummers. De volgorde zette me aan het denken en dan die jaartallen er onder, buitengewoon opmerkelijk…