de duif

Als ik aan kom fietsen zie ik Gijs.
En Gijs ziet mij.
En hij doet wat hij altijd doet als hij me ziet. Hij trekt een sprint en rent achter me aan.
Terwijl ik doorfiets zie ik een stukje verder een duif in een hoekje zitten. Ik zie dat de duif niet okee is. Hij vliegt niet weg.
Tegen beter weten in hoop ik dat Gijs hem niet in de gaten zal hebben.
Helaas.

Ik stap snel af, parkeer mijn fiets en probeer Gijs bij de duif weg te houden.
Dat lukt omdat de duif zichzelf in een andere hoek werkt en Gijs van me schrikt.
En daar sta ik dan.
Tussen een gewonde duif en een kat in.

Snel loop ik de tuin in en vraag de buurjongen of hij me kan helpen.
Ik vertel hem wat er aan de hand is en vraag hem of hij de rol die ik innam kan overnemen zodat ik mijn fiets binnen kan zetten, een doos kan pakken en het nummer van de dierenambulance kan zoeken en bellen.

Een krat doet vervolgens dienst als opvang en bescherming voor de duif. De rol van tussen kat en duif staan is hiermee opgeheven en de dierenambulance wordt gebeld.
Over twee meldingen komen ze deze kant op.
Ik zoek een plank om onder de krat te schuiven en de duif tot de komst van de dierenambulance naar de tuin te verhuizen.

Het mag niet baten.
Even na het optillen van duif en krat laat de duif het leven.